تاریخ جنگ های صلیبی – خلاصه وقایع هشت جنگ صلیبی بزرگ در قرون وسطی

جنگ های صلیبی به صورت خلاصه : یکی از مهیج ترین وقایع تاریخ خصوصا در قرون وسطی جنگ های صلیبی بوده است. نبرد های سهمگین و گسترده میان حکومت های مسیحی و مسلمان برای حکومت کردن به شهر مقدس اورشلیم بوده است. این جنگ ها با دستور پاپ اوربان در 1095 آغاز شد و نزدیک به دو سده به طول انجامید. و بعد ها با به قدرت رسیدن مغولان و مملوک ها به اتمام رسید.  تعداد این جنگ ها عموما به هشت عدد جنگ بزرگ و تعدادی نبرد کوچک میرسد.

10 کودک با قدرت ابر قهرمان ها

بازی های شبیه جنگ های صلیبی

عجیب ترین کالاهای ممنوع در کشور های جهان

10 مورد از بدنام ترین قاتلان سریالی که هیچ وقت هویت آنها کشف نشد

چگونه در اولین دیدار بیشترین تاثیر را روی افراد بگذاریم

خلاصه وقایع تاریخ جنگ های صلیبی به ترتیب

جنگ صلیبی اول

پیش از اولین نبرد از جنگ های صلیبی ، در 1095 پاپ اوربان دوم ، بیانیه صادر کرد که سرزمین مقدس اورشلیم باید حاکمیت مسیحی داشته باشد. پیش از هر جنبش دیگری در اروپا ، یک کاهن فرانسوی به نام “پیتر تارک دنیا” مردم فقیر مسیحی فرانسه را به تحریک کرده و به هیجان آورد ، که تا زمانی که اورشلیم حاکمیت مسلمان دارد ، پرورداگر از مسیحیان خشمگین است و اجازه ورود آنها به بهشت را نمیدهد. مردم فقیر و رعیت فرانسوی مسیحی ، به سرعت مسلح شدند و به سمت اورشلیم حرکت کردند. این لشگرکشی به نام “حمله صلیبی مردمی” شناخته شده است. آنها در مسیر لشگرکشی خسارت زیادی به مردم کشور های مختلف عللخصوص یهودیان آلمان زدند. و در همین کشور در برابر آنها مقاومتی صورت گرفت که تعداد زیادی از آنها در ان نبرد به هلاکت رسیدند. در نتیجه ، در اولین مواجه با مسلمانان سلجوقی شکست خوردند و به قتل رسیدند.

در همین هنگام ، حاکمین و اشراف اروپا کم کم شروع به فرمانبرداری از پاپ کردند. اولین افرادی که از فرمان پاپ اطاعت کردند ، ریموند چهارم از تولس ، اسقف آدهمار از له پوی بودند که سپاهی مجهز و عظیم از جنوب فرانسه جمع کردند. در این عزیمت ، گادفری از بویلون و برادر او ، بالدوین بودند. در ادامه تانکرد و بوهموند از تارانتو بودند که به همراه سپاهی از اشرافی دیگر به سمت اورشلیم حرکت کردند. اولین اقامتگاه آنها قسطنتنیه بود که امپراطور بیزانس به خوبی از آنها پذیرایی کرد.

در اولین نبرد صلیبی ، صلیبیون تصمیم به حمله به نیکای یا نیکیا را گرفتند ، شهری که سلجوق ها پس از به قتل عام رساندن رعیت فرانسوی کاملا بی دفاع رها کردند. در نتیجه شهر به راحتی سقوط کرد. پس از شکست دادن نیرویی از سلجوق ها که قصد بازپس گیری شهر را داشتند ، صلیبیون تصمیم به حمله به شهر آنتیوک را گرفتند. شهری که در قدیم تحت تسلط امپراطوری بیزانس بود ، اما از 1086 در تسلط سلجوق ها قرار داشت. حدود هشت ماه جنگی شدید در گرفت که نتیجه ای نداشت. تا این که بوهموند به نگهبان دروازه رشوه داد تا دروازه را باز کنند. سپس آنتیوک سقوط کرد. در این شهر نیزه مقدس نیز پیدا شد که روحیه صلیبیون را به شدت بالا برد. اما سلجوق ها از موصل ، ارتشی عظیم تدارک دیدند و برای بازپس گیری آنتیوک حرکت کردند. نیروی پشتیبانی از بیزانس فرستاده نشد. و نیروی یونانی به فرمان الکسیوس به اروپا بازگشت. امری که برای صلیبیون غیرقابل بخشش بود. در این حین بوهموند برای مذاکره صلح با فرماندهان سلجوق صحبت کرد اما درخواست صلح پذیرفته نشد ، در نتیجه صلیبیون تنها راه چاره را ضد حمله دانستند. و با وجود تعداد بسیار کم قوا ، در این نبرد پیروز شدند و سلجوق ها عقب نشینی کردند.

در همین حین فاطمیون مصر توانستند اورشلیم را از سلجوق ها بگیرند ، و استحکامات شهر را بیشتر کنند. بوهموند تسلط شهر انتیوک کرا در دست گرفت و با وجود اصرار امپراطوری بیزانس ، آن را به بیزانس پس نداد. در همین حین ریموند حملات پی در پی به سمت اورشلیم را آغاز کرد ، تا این که در نهایت تسلط اورشلیم را به دست گرفتند و پادشاهی اورشلیم را پایه گذاری کردند.

پادشاهی اورشلیم از همان ابتدا مشکلات زیادی داشت ، اکثریت صلیبیون یا کشته شده بودند ، یا به اروپا بازگشته بودند. پس از مرگ گادفری نزاع های داخلی زیادی برای در دست گرفتن حکومت آغاز شد. و حملات پی در پی سلجوق ها و فاطمیون نیز اوضاع را از پیش پیچیده تر کرده بود.

جنگ صلیبی دوم

سال ها پس از نبرد اول ، پادشاهی اورشلیم به شدت تحت فشار بود. و هیچ کمکی از طرف اروپا برای آنها ارسال نشد. به همین علت روابط بین پادشاهی اورشلیم و پاپ و حکومت های اروپایی تیره شد. این ها منجر شد که در 1144 اولین ایالت این پادشاهیی یعنی ادسا سقوط کند.و لشگر کشی مداوم مسلمانان باعث سقوط اورشلیم شد. در همین هنگام یوجین سوم به عنوان پاپ جدید کلیسای کاتولیک انتخاب شد و فرمان نبرد صلیبی دوم را صادر کرد. و بیان کرد که نبرد جدید باید منظم تر ، سازمان یافته تر ، با فرماندهی یکپارچه و کجهز تر باشد. او دستور فراهم کردن راه از پیش تعیین شده ی لشگرکشی را برای عزیمت راحت تر داد. این ها منجر شد که برای اولین بار لشگرکشی صلیبی تحت فرماندهی یک پادشاه انجام گیرد.

این ارتش توسط پادشاهان آلمان (کونارد سوم) و فرانسه (لویی هفتم) هدایت شد. در سال 1147 در دو نبرد ارتش آنها سلجوق ها را شکست دادند. اما در نبرد سوم در سال 1148 ارتش آنها تلفات زیادی را متحمل شد و به سمت آنتیوک حرکت کرد ، در حالی که تقریبا بیماری و نبرد ارتش آنها را از بین برد. بعد ها آنها به جای بازپس گیری ادسا به سمت دمشق حرکت کردند ، که شکست فجیعی خوردند و به سمت اروپا بازگشتند. در اواخر باقیمانده ارتش صلیبی دوم برای دو ماموریت کوچک تر برای پاگان های وند و مسلمانان مغرب (مورس) اعزام شد.

جنگ صلیبی سوم

سومین مورد از جنگ های صلیبی را توضیح میدهیم . پس از شکست حقارت آمیز حمله دوم صلیبی ، مسلمانان به رهبری صلاح الدین ایوبی به قدرت بیشتر و انسجام قوی تری رسیدند. و سوریه و مصر تحت رهبری فاطمیون و صلاح الدین ایوبی به اتحاد رسیدند. این ها دسترسی مسیحیان به اورشلیم را سخت تر از پیش میکرد. این شد که با مرگ اوربان سوم و انتخاب گریگوری هشتم به عنوان پاپ کلیسای کاتولیک ، وی دستور حمله ی سوم صلیبی را صادر کرد.

در نتیجه برای بار سوم ارتش صلیبی تحت حاکمیت ریچارد اول یا ریچارد شیردل پادشاه انگلستان و  فردریک ریش قرمز یا فردریک بارباروسا ، پادشاه آلمان به سمت اورشلیم راهی شد. فردریک ابتدا در یک اولتیماتوم از صلاح الدین درخواست آزادسازی فلسطین را کرد و سپس به سمت بیزانس حرکت کرد. با شکست دادن سلجوق ها به سمت ارمنستان و آناتولی راهی شد. اما در آخر در حوالی رودخانه ای غرق شد. مرگ فردریک ارتش آلمان را دچار هرج و مرج کرد و آنها به اروپا بازگشتند.

سپس ریچارد شیردل و فیلیپ دوم پادشاه فرانسه با یکدیگر توافق کردند که با همراهی یکدیگر سپاه صلیبی را هدایت کنند ، چرا که هردوی آنها از این واهمه داشتند که در غیابشان ، دیگری به کشور او حمله و دست درازی کند. بعد ها اما فیلیپ از ریچارد جدا میشود و هدایت ارتش تماما در کنترل ریچارد قرار میگیرد.

ریجارد ابتدا به جفا حمله میکندو با شکست دادن صلاح الدین ، کنترل شهر را به دست میگیرد و به سمت اورشلیم حرکت میکند. در این حین ، صلاح الدین بخش اعظم سپاه خود را به سمت اورشلیم میفرستد ، صلیبیون تا کناره های شهر اورشلیم میرسند ، اما ریچارد تصمیم میگیرد پیش از حمله به اورشلیم سپاه صلاح الدین را شکست دهد. حال این که فرمانده ی فرانک ها ، هیو سوم از بورگاندی ، تصمیم میگیرد به اورشلیم حمله کند. این امر باعث جدا شدن سپاهیان و ضعیف شدن انها میشود.

صلاح الدین تصمیم به تصرف جفا میگیرد. اما ریچارد با نیروی دریایی خود در مقابل ارتش مسلمانان دفاع میکند و آنها را شکست میدهد. صلاخ الدین موفق به فتح جفا نمیشود و باقیمانده ی سپاه ریچارد توانایی نبردی دیگر را ندارد. این باعث میشود که صلاح الدین و ریچارد مذاکرات صلح را آغاز کنند. و در طی آن اورشلیم در کنترل مسلمانان باقی خواهد ماند ، اما زائران و تاجران مسیحی میتوانند با ازادی به شهر رفت و آمد کنند.

ریچارد ب سمت انگلستان باز میگردد. و سپس تلاش میکند نواحی را که در زمان جانشین او شاه جان توسط فرانسه تصرف شد را بازپس گیرد و در جنگی توسط تیر یک کمان زنبوری زخمی شده و میمیرد.

جنگ صلیبی چهارم

در 1198 پس از سقوط اورشلیم و ناتوانی ریچارد سوم در بازپس گیری شهر ، پاپ جدید ، ایناسنت سوم صلاح در حمله ی چهارم صلیبی دید. حمله ای که توسط لرد های فرانسوی ، تئوبالد از champagne ، لوئی از blois و بالدوین از فلاندرز هدایت شد. این یکی از ضعیف لشگرکشی ها با کمترین میزان تدارکات در حمله ی 4 ام صورت گرفت. این ایرادات باعث شد که پادشاهان اروپایی در ازای پول و تدارکات از ارتش صلیبی سواستفاده کنند. و پاپ با وجود این که به این سواستفاده ها روی خوشی نشان نمیداد ، اما از آنجا که چاره ای وجود نداشت ، حالتی میانه رو گرفته بود.

اولین مشکل که در سردمداران سپاه رخ داد ، مرگ زودهنگام تئوبالد بود. که بونیفیس از Montferrat جایگزین او شد. صلیبیون تصمیم به حمله از طریق دریای مدیترانه را گرفته بودند. برایا ین کار آنها با انریکیو دونالدو ، حاکم معروف جمهوری ونیز وارد مذاکرات شدند. در عهدنامه ای قرار به این شد که وینز تدارکات لازم برای حمل و نقل 30 هزار ارتش صلیبی را به ازای 85 هزار فرانک مهیا کند. اما از آنجا که بسیاری از صلیبیون راه ها و بنادر دیگر را ترجیح میدادند. تنها 15 هزار صلیبی به ونیز رسید. و آنها نمیتوانستند تمام مبلغ مد نظر دونالدو را تامین کنند. این باعث رخ دادن اولین سواستفاده از ارتش صلیبی شد. انریکیو دونالدو تصمیم گرفت حمل و نقل را انجام دهد. اما صلیبیون در ازای باقیمانده ی بدهی خود ، از تاراج دیگر شهر ها به وینز بپردازند و به شهر مسیحی زارا حمله کنندو آن را تابع جمهوری ونیز کنند.

بعد ها شاه فیلیپ از Swabia به ارتش صلیبی پیوست. اما هدف او سودجایانه تر از تصرف اورشلیم بود. اینجا دومین سواستفاده اتفاق افتاد. شاه فیلیپ قصد داشت برادرزن خود ، الکسیوس چهارم که از بیزانس تبعید شده بود را بر تخت سلطنت بنشاند. به همین علت تصمیم داشت به شهر مسیحی قسطنتنیه حمله کند و امپراطور الکسیوس سوم را برکنار کند و بردارزاده ی او یعنی الکسیوس چهارم را جایگزین او کند. الکسیوس چهارم حاضر بود در ازای این کار ، 10 هزار نفر ارتش و 200 هزار فرانک به صلیبیون اهدا کند.

صلیبیون در نتیجه به قسطنتنیه حمله کردند و الکسیوس سوم فرار کرد. اما زمانی که الکسیوس چهارم به حکومت رسید ، در یک توطئه توسط یونانیان ، ارتودوکس ضد لاتین ، به قتل رسید و نتوانست بدهی خود را به صلیبیون بپردازد. حال صلیبیون که نه پول نه کشتی و نه غذا داشتند ، ناچار شدند به قسطنتنیه حمله کنند و در ازای تاراج این شهر بدهی خود از الکسیوس را بگیرند. در این حلمه بسیاری از مسیحیان ارتودوکس و یونانی کشته شدند. و سرزمین بیزانس میان پادشاهی جدید لاتین ، ونیز و یونان تقسیم شد. بعد ها پاپ از این اقدام به شدت انتقاد کرد.

جنگ صلیبی پنجم

در پیش از پنجمین نبرد از جنگ های صلیبی در حدود 1205 پادشاهی اورشلیم و نه خود شهر اورشلیم دوباره احیا شد و این شهر به حاکمیت مسیحیان در آمد. پاپ ایناسنت سوم دستور حمله ی پنجم صلیبی برای جبران حمله ی چهارم را داد. برای پرهیز از اشتباهات گذشته ، او روند تدارکات ، جذب نیرو ، و پشتیبانی اقتصادی حمله را تعریف کرد. بعد ها حمله توسط دستور جانشین او آنریوس پنجم اتفاق افتاد. و قرار بر این شد که پادشاه اندرو دوم از مجارستان و لئوپالد ششم دوک اتریش و جان از برین پادشاه اورشلیم حمله را هدایت کنند. در این حمله هدف تصرف مصر بود. چرا که هم بسیار از لحاظ تدارکات غنی بود. هم کلید حفظ اورشلیم شکست ایوبی ها بود. هم دفاع کردن از مصر در برابر مسلمانان ساده تر بود چرا که این سرزمین توسط کشور های مسلمان احاطه نشده بود.

بعد ها اندرو دوم از ارتش جدا شد و ویلیام اول از هلند به آنها پیوست. امپراطور فردریک دوم از بیزانس برخلاف تعهد خود در جنگ حاضر نشد. سپاه دریایی صلیبی به بندر دامیتا حمله کردند. و پس از جنگی بسیار شدید. سرانجام به علت شیوع بیماری در شهر ، موفق به تصرف آن میشوند. اما بعد ها ارتش وسیعی از مسلمانان از ترس تصرف قاهره به سمت مصر حرکت میکنند و صلیبیون ناچار به تسلیم کردن دامتیا میشوند. و در مذاکرات 8 سال صلح برقرار میشود.

مذاکرات و نه حمله ی ششم صلیبی

شاه اورشلیم ، جان از برین به اروپا میرود ، تا پاپ و پادشاهان مسیحی را برای جنگی دیگر تحریک کند. او در دیداری با پاپ موفق میشود رضایت او را برای جنگ ششم جلب کند. در همین حین او دختر خود یولاند را به عقد فردریک دوم ، امپراطور روم در می آورد. حال فردریک قانونا جانشین جان در پادشاهی اورشلیم محسوب میشود. فردریک موفق میشود در 1225 ماموران پاپ را متقاعد کند که جنگ را دو سال بعد آغاز کنند. پس از گذشت دو سال ، پاپ جدید ، گریگوری نهم ، از فردریک میخواهد به وعده خود عمل کند. فردریک حمله را آغاز میکند اما در مسیر بیمار میشود و هدایت ارتش را به پاتریک از اورشلیم میسپارد . پاپ پس از این اقدامات ، فردریکرا بابت عدم انجام مسئولیت دینی و بارها سرکشی از حمله به اورشلیم تکفیر میکند و او را از شرکت در هرگونه حمله برای تصاحب اورشلیم (شهری که با ازدواج با یولاند ، فردریک خود را صاحب آن میدانست) منع میکند. پس از این فردریک بدون توجه به تکفیر ، با پانصد سواره نظام راهی خاورمیانه میشود.

فردریک توسط پاپ طرد شده بود و دیگر ارتشی (به جز پانصد نفر) در اختیار نداشت ، همچنین به علت داشتن بادیگارد مسلمان و علاقه به فرهنگ اسلام ، دید خوبی به مسلمانان داشت. در نتیجه تصمیم گرفت به لشگرکشی خود جنبه سیاسی بدهد. در این هنگام توطئه ها و جنگ هایی داخلی در مصر جریان داشت. به همین علت ملک کامل از ملک العظیم ، جلال الدین خوارزمشاه و فردریک یاری خواست. فردریک فرصت را غنیمت شمرد و به درخواست کامل پاسخ داد. در طی مذاکرات آنها ، مسیحیان کنترل اورشلیم و نواحی اطراف آن را در ازای عدم بازسازی پرستشگاه ها به مدت 10 سال در دست گرفتند. البته مسلمانان نیز مجاز بودند برای پرستش و تجارت به این شهر رفت و آمد کنند.

این مذاکرات اگرچه پیروزی بزرگی محسوب میشد. اما طرفین مسلمان و مسیحی از آن ناراضی بودند. مسلمانان و حاکم دمشق به شدت از تسلیم کردن نواحی مسلمانان به حاکمان مسیحی ناراضی بودند. و مسیحیان از این که این شهر با مذاکرات با مسلمانان به دست رسیده است ناراضی بودند. بعد ها پاپ گریگوری نهم به سرزمین های ایتالیایی تحت حکومت فردریک حمله میکند ، و فردریک ناچار به برگشت به ایتالیا میشود.

حملات بعدی و سقوط نواحی مسیحی

با قدرت گرفتن مغول ها ، و پیچیده شدن و حزب حزب شدن نواحی شرق اروپا ، شاه لوئی نهم از فرانسه ، برای ارضای جاه طلبی خود ، به مغولستان پیکی میفرستد که آنها را دعوت به اتحاد نواحی باقیمانده مسلمان نشین و شرق اروپا میکند. در پاسخ برای بار دیگر مغول ها تنها درخواست خراج میکنند. پس این لوئی به مصر حمله میکند و پس از شکست خوردن ، در حین عقب نشینی به دامتیا ، دستگیر میشود. او و اشراف در ازای پول آزاد میشوند. اما باقی اسرا ، یا باید اسلام را به جا می آوردند و اشهد میخواندند ، یا باید می میردند.

بعد ها در نتیجه ی حمله ی مغول ها به مصر و جنگ داخلی و شورش مملوک ها (مملوک ها برده هایی بودند که سالیان دراز تحت مالکیت مسلمانان علل خصوص ایوبی ها بودند. آنها اکثرا مسیحیان یا ترک های آسیای صغیر بودند.) ایوبی ها به مرور ضعیف شده و حکومت را به مملوک ها می بازند.

 بعد ها ادوارد اول ، پادشاه آینده انگلستان به سمت آسیا حرکت میکند ، اما پس از این که شکست میخورد و یک سوقصد به جان او میشود ، او به انگلستان باز پس میگردد.

بعد ها با تضعیف مغول ها و اختلافات میان ، لشگر طلایی و ایلخانیان و شکست های پیاپی حملات صلیبی ، مملوک ها به قدرت منطقه تبدیل میشوند. و به سمت نواحی مسیحی پادشاهی اورشلیم حرکت میکنند. پس از سقوط تریپولی و حمله به acre یا آکره ، مسیحیان شهر های پادشاهی اورشلیم را تخلیه میکنند و از راه دریا به سمت قبرس حرکت میکنند ، اما در راه همگی یا کشته میشوند ، یا به اسارت میروند. این پایان جنگ های صلیبی محسوب میشود.

منبع خلاصه وقایع و تاریخ جنگ های صلیبی : ایرابرود